vrijwilligerswerk - teaching monks

Deel 1

De tijd vliegt voorbij hier, vooral als je aan t werk bent. 6 weken zitten er al weer op. En die 6 weken waren me toch een fantastische weken. 2 weken lesgegeven aan novicen.( monniken in spe) En 4 weken meegeholpen op een olifanten kamp.

Even terug graven:
Het weekend van 30 aug had ik oriëntatie weekend. Zo leren we de mensen kennen zowel de organisatie, als de andere vrijwilligers. Kregen een rondleiding door Chiang Mai, bekeken een aantal tempels, bezochten markten en leerde iets anders eten als aardappel/groente/vlees. Ook kregen we Thaise les en bezochten we een traditionele Thaise show.
We starten met 10 nieuwe mensen en het was een super leuke groep! In de weekenden ‘s avonds gingen we met z’n alle uit, of gingen we een hapje eten. Het klikte met iedereen wel direct.

Maandag had ik al gelijk een dag vrij, het is een boeddhistische dag en aangezien ik op een monniken school werk hebben ze deze dag vrij, maar op zaterdag dan naar school. Laetitia had ook vrij en we zijn samen Chiang Mai gaan rondlopen om alles een beetje te verkennen.
Heerlijke dag, belachelijk warm maar dat maakte niets uit want ons doel was een blouse vinden met een kraag ( blijkbaar waren ze mij vergeten te melden, eigenlijk iedereen die lesgeeft, dat het verplicht is een blouse met kraag te dragen) nou ons doel is niet gelukt, ja hallo ik pas ook niet in die Thaise maten. Jeetje, wat was ik geërgerd toen ik dat hoorde, maar goed. Uiteindelijk paar dagen later als nog gelukt.
Maar die dag was gewoonweg gezellig. Leerde elkaar wat beter kennen en met haar heb ik dan ook wel het meeste opgetrokken 4 weken lang.

Dinsdag 2 sep was dan mijn 1ste schooldag. Strontzenuwachtig natuurlijk en ook echt niet weten wat ik kan verwachten. De school is groot!!!! Kon er zo de weg kwijt raken zeg. Maar zoals het de Thaise cultuur betreft was het eerst van hot naar her lopen voordat ik wist bij wie ik moest zijn, in welk lokaal enzo. Ook al werd in ondersteunt door een ffa (friends for asia) coördinator.

Uiteindelijk werd ik gezet bij Pam. Thaise Engels docente die perfect Engels spreekt. En moest ik gelijk wat voor lezen aan 14/15 jarige monniken die me allemaal vragend aankeken.
Dag 1 vloog voorbij en ben ik met Pam in de kroeg geëindigd, om een ice coffee te drinken.

Het was me een drukke en lange eerste week, nieuwe indrukken, veel leerlingen, veel regeltjes, maar wat een prachtige studenten. Elke ochtend vrolijk goede morgen zeggen en op t einde van de dag nog steeds zo vrolijk tot morgen zeggen.

In het weekend natuurlijk samen gegeten, de rooftopbar ( soort underground bar) in gedoken en geëindigd bij Zoe in Yellow. De bar/club waar alle backpackers uitgaan.

In week 2 heb ik ook les gegeven aan oudere novicen, 17/18 jaar. Sommige konden al best goed Engels en als het te moeilijk was vertaalde ze het voor de andere. Je merkt niet alleen het verschil in hoe goed ze zijn met Engels maar ook dat ze op deze leeftijd ook al echt meer monnik voelen. Op hun 20ste kiezen voor het ‘normale leven’ of het monniken leven.
De oudere heb ik dan alleen les gegeven, aangezien ze een monk als docent hebben en die mag niet met een vrouw samen lesgeven. Geen problemen mee, ik kon het wel aan, en hij kon zich bezig houden met het event dat in de planning stond.

Ben 1 zaterdag terug naar school gegaan. Op deze dag is toevallig het ‘enjoy chatting’ uurtje gepland, een groep studenten zitten rond de tempel en praten met dagjes toeristen die vragen hebben. Dit zijn de beste Engels sprekende studenten uit de 3 hogere klassen. Zo leren ze het spreken in het dagelijkse leven. Ik ben er bij gaan zitten wat best interessant was.

Mijn laatste dag was dan ook lastig, mijn studentjes vroegen voor m’n Facebook en ze stonden met z’n alle me uit te zwaaien. De monk docent wist niet dat het mijn laatste dag was en vond het verschrikkelijk dat ie niets heeft kunnen voorbereiden als afscheidscadeau. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen toen ie mijn een armbandje gaf en een boeddhistisch geloof er over uitsprak. ( weet even niet hoe ik dit anders moet zeggen)
Dat is toch al meer als genoeg als cadeau. Dit zegt meer dan wat dan ook. Van mijn docente Pam kreeg ik een sjaal, erg mooie en zacht. En een typisch Thai cadeau. De studenten hebben een soort van tekening voor me gemaakt, hartjes erop met miss you en thank you. 2 weken daar geweest maar hoe dankbaar kan iemand dan al zijn.

Tot nu toe spreek ik nog steeds Pam en mijn fruitjuicelady Tait. Wat een mooie mensen zijn dat.
Tait maakt perfecte fruitshakes. Elke ochtend voordat de school begon ging ik bij haar een ontbijtje scoren. Haar Engels is slecht maar met handen en voeten kom je een heel eind, en natuurlijk lang leven google translate!
Ik ga al deze mensen missen. Ik moet volgens hun terug komen volgend jaar, en hopelijk lukt me dat!

Dat weekend ben ik met Laetitia, Lucy en Sharon op een 2 daagse wandeltrekking gegaan. De jungle in, wat zwaar was! Jeetje, 40 min tot een uur alleen maar uphill, en dan letterlijk klimmen over bomen dichtgegroeide struiken enzo, wat was me dat een mooi avontuur, sjoesjoe.
Terugkijkend dan, want op dat moment kon ik alleen maar vloeken. Frans, Spaans, Engels en Nederlands door elkaar gevloekt. Nee…
We waren met z’n 4en wat erg gezellig was. Op de top bereikte we een vleermuizengrot, daar zijn we ingegaan en een paar minuten in stilte gezeten. Wat ook wel nodig was om op adem te komen. We waren ranzig van het zweet, van de modder, van noem het maar op dus toen we eindelijk aankwamen in het huisje waar we overnachten was een koude douche echt niet verkeerd.
Na een hapje en een spelletje hebben we heerlijk geslapen in een knusse ruimte waar we met z’n 4en op een 3p matras lagen. Lachen gieren brullen dus.

Lucy had zon spuitbus meegenomen voor de spieren, zodat je geen spierpijn krijgt de dag erna. Sharon had dat op haar kuiten gedaan. 5 min lang was het stil en uit het niets zegt ze: my legs are on fire!!!! Great moment! 10 min lang konden we niet stoppen met lachen.
Na een heerlijk ontbijtje zijn we met volle goede moed dag 2 tegemoet gegaan, maar na de waterval hadden we er geen zin meer in. Dag 2 was ranzig zijn van regen, zweet, modder. Maar het maakte allemaal niets meer uit, we waren volgens de gids nog steeds de sexy girls.