de nachtmerrie in cambodja

Op naar Cambodja dan, reizen is om je plannen te veranderen en t was de bedoeling naar Maleisië te gaan maar goed daar zal ik een nieuwe reis voor moeten plannen. Haha. Geen probleem. Jos is in Cambodja en Katie en David zijn er nu ook. Heel veel zin om hun te meeten!!

Na Laos ben ik even terug gegaan naar Bangkok, ik had er nog een tas in de opslag en Laetitia zou ik daar nog een dag ontmoeten. Ik had een nachtbus vanuit de Laos border naar Bangkok, ’s morgens mocht ik van me zelf bij aankomst wel een luxe hotelletje.
Toen Laetitia de dag erna aankwam stond ze ineens voor de deur, wat een top verrassing!! Haar weer zien was hartstikke leuk, lekker spontaan en weer super gezellig. Nu wachten tot we elkaar tegen komen in zuid Amerika of Brussel haha.
Heb de dag erna flink geshopt en een bus ticket naar Cambodja geboekt.

Op m’n verjaardag, 18 nov, vertrok ik dan ’s morgens, 7u. Wilde eerst met trein en bus gaan, zo goedkoop. Maar dacht tis m’n verjaardag wil iets meer luxe.
De mini Van naar de border was gezellig! Bij de border aangekomen begon t gezeik. Ik had al gelezen dat je alleen je paspoort moet laten zien AAN de border. Dat er Cambodjanen in Thailand je paspoort vragen om voor je een visum te regelen maar dan wel voor meer geld… off course!!
Emiliano zei t ook al, ik was argwanend toen we ergens afgezet werden voor t visum te regelen. Maar goed, door alle hectiek, doordat ik alleen werd neergezet ergens, doordat iedereen aan het schrijven was. Wist ik t allemaal niet meer. Ben er met open ogen ingetrapt, voor ik even rustig kon zitten en nadenken, was ik al aan het betalen. 3 min later kwamen er mensen naast me zitten die zeiden dat ze niet wilde betalen en t aan de borders doen. Als die nu eens eerder naast me kwamen zitten, maar goed not ment to be.
Zo leer je ook weer wat dingen op je reis. En is t soms fijner om met iemand anders te reizen. Tis 10 dollar meer, dus dat wordt 10 dollar minder uitgeven aan alcohol.

Note to myself, bij de Poi pet border pas betalen bij de borders. Voor in de toekomst.

Maar goed, ik mocht niet mee met de mensen die bij me in de Van zaten, eigenlijk was iedereen die in dezelfde van zat al weg, en ik…moest wachten. Een andere compagnie, zeggen ze dan, ja kiss my ass. In Cambodja gaat iedereen in dezelfde bus, dus ik wil met hun mee. Nee ik moest wachten op die mensen ( die naast me kwamen zitten). Weer een andere kerel zei (zoveel mensen ook daar) dat ik nu mee moest want hij brengt me naar de border.
Ik zo: nee, ik wil m’n paspoort. Hij: ja, krijg je in de bus. Ik: Nee, ik wil t nu. Regel t maar anders loop ik dat kantoor binnen. En toen rende hij wel. Ik merkte dat ik met hem alleen moest gaan, ik dacht t even niet, vertrouw die mensen en dit hier voor geen meter. Was al boos en geïrriteerd, dus weer in discussie dat ik met de andere mee wil. Hij boos, heel gedoe.

Uiteindelijk ik m’n zin gekregen en met 3 andere naar de borders gegaan, zoiets is toch altijd fijner met andere mensen. Uitstempelen bij Thailand, instempelen bij Cambodja, wat ook nog eens een uur duurde. En ondertussen waren we ons mannetje kwijt. We zagen de bui al hangen, hij heeft tickets die eigenlijk ik m’n handen wil hebben al bewijs van deze trip. ( maar die bewaren ze met hun leven) Uiteindelijk zijn we hem toch nog tegengekomen en gingen we met een bus naar een busstation. Daar aangekomen werd ik gelijk overstroomd met upgraden van bus naar voor mini van. Ik dacht; nee, dat kost me weer centen. Uiteindelijk me even neergezet en een Engelse koppel gesproken die al 3u aan t wachten waren. Nou daar had ik geen zin in. Wilde er gewoon zijn begon al donker te worden. Dan toch maar 300baht betaald en in de mini Van gestapt. Maar zou dan wel een gratis tuktuk krijgen naar m’n hostel.

En natuurlijk alsof dit nog niet meer een nachtmerrie kon zijn en niet nog meer geld afhandig wilde maken werden we ergens in een achteraf straatje in de middle off nowhere gedropt om daar een tuktuk te moeten betalen. Dus ik weer er tegenin en zei dat ik een gratis tuktuk kreeg, natuurlijk nergens zwart op wit. En ja, dan weten ze van niets.
Het ergste was nog wel dat ik nog geen 2sec uit de bus was en een van die vieze kerels al m’n buik aanraakte en zei big belly. Dus ik sloeg hem terug in z’n buik met de woorden, don’t touch me, klootzak!!! ( Engels schelden is nog niet m’n sterkste kant) En dan gewoon nog een keer doen he. What the hell, ja f*ck y* ik heb een dikke buik maar hoe asociaal! Ben ik in een land waar ze eigenlijk ons niet eens mogen aanraken. Dus ik sloeg hem in t gezicht en zei: don’t do that ever again, you f*ck*ng ass**.

Dat had ie niet helemaal zien aankomen van zo’n onschuldig klein meisje. Dan maar bij een ander, ze staan natuurlijk altijd mag 10 mensen om je heen, die tuktuk geregeld. Er zal wel iets tegen hem gezegd zijn in hem khmer. Want ik werd om de hoek gedropt. De rest moest ik maar lopen. Ik zo nee, gratis en geen gezeik meer. Ben daar weer 5 min in discussie moeten gaan en toen was ik er helemaal klaar mee. Ben gegaan en heb wat gelopen in de richting die hij me wees, hopend dat dat de goede richting is. Daar ben ik ook niet meer zeker van.
Na 5 min was er wel een aardige tuktuk driver die me naar het hotel wilde brengen, die dollar kan er dan ook wel weer vanaf na een dag als vandaag. In het hotel aangekomen heb ik m’n tas gedropt en in het zwembad geplonsd, ik wilde m’n verjaardag met een heerlijke plons en een koud biertje vieren. En dat heb ik ook gedaan al met al was het alweer 10u. Wat een lange dag, maar dan eindelijk in Siem reap aangekomen.

19 nov gelukkig, de ergste dag van m’n reis zit er volgens mij op, heerlijk geslapen en eens rondneuzen bij daglicht. Eens kijken of ik t Engels stel kan vinden want had al gelezen dat t Angor Wat grapje niet een klein zakcentje is. Zeker niet als je alleen bent. Heerlijk ontbijtje gescoord, beetje rondgelopen en inderdaad heel toevallig kwam ik t stel tegen, met hun iets gaan drinken later hapje gaan eten en geregeld dat ik de dag erna met hun naar Angkor kan half 5 bij hun hostel zijn.. vroeg naar bed dus.

Angkor Wat bij zonsopgang gezien, iets wat duizend mensen doen. De zon zien opkomen tussen de 5 torentjes door. Helaas heb ik dacht prachtige plaatje niet gezien. Maar het doet niets af van mijn mooie zonsopgang foto’s. Angkor is groot denk ook wel een van de grootste tempelcomplexen. Het zijn prachtige tempels, gebouwen en apart ten op zichtte van alle tempels. Dit is een oude hindoeïstische, later boeddhistische tempel van een oud Khmer koninkrijk. Het staat ook op de Unesco werelderfgoed en ontzettend belangrijk voor Cambodja. We wilde de lange route doen, alleen is dat niet gelukt. Beetje gezeik tussen t Engels stel. Maar goed, het was ook bloedje warm en na de belangrijkste te hebben gezien en er al 8u hebben rondgelopen was ik er voor een dag wel even klaar mee. Na een hapje te hebben gegeten ben ik in het zwembad gesprongen en viel ik later zo in slaap aangezien het een ontzettend lange dag was.

22 nov; Op naar Phnom Penh, Majoska is er vandaag ook aangekomen en Katie en David zijn er al. Zin in!! Ik ga er 1 volle dag meemaken, meer is er ook niet veel te beleven. Belangrijk is de Killer Fields en the Prison. En dat hebben we dan ook in 1 dag gedaan. Die avond ben ik K&D gaan opzoeken. Maar in de tuktuk werd mijn foon uit m’n handen gesnaaid, dat was even flink schrikken! Godver, na al t gezeik kan dit er ook nog wel bij, net 2u in PP. Niets meer aan te doen, dan maar paar biertjes drinken ‘s avonds bij een straatfeest. T wordt er toch nog meer deprimerend hier.

De dag erna dus naar de prison gegaan in de ochtend. Ik liep erheen en je voelde al bijna dat je in de buurt kwam, ik kreeg t koud en je zag de afzetting met prikkeldraad erop. Binnen de muren zijn 4 gebouwen, wetende dat het een school was in die tijd is het ontzettend raar dat dit nu het gebied was waar mensen vermoord en mishandeld werden. Bloedspatten zijn nog op de muur te zien, handafdruk op de muur, bedden met een accu eronder, tralies voor de ramen en nog de geur, maakte me al misselijk om daar rond te lopen.

2 gebouwen zijn in de originele staat achter gelaten, 2 gebouwen hebben ze als een soort museum opgebouwd met genoeg rillende facts. Foto’s van mensen die daar vermoord zijn, marteltuigen of een kast met schedels erin. Verschrikkelijk.
In een van de gebouwen zie je de kamers waar de hogere heren gemarteld werden, in een ander gebouw zijn er kamers van 1 bij 2 gemaakt van beton of hout, waar mensen opgesloten werden.
Heftig om te zien en dan is de morgen pas net om en hebben we nog een middag te gaan, lekker deprimerende dag.

In de middag na lunch naar Killer Fields. Gelukkig zie je daar niet veel, maar krijg je een headset mee, en dan wordt alles verteld. Je gaat van punt naar punt en op elk punt is er een verhaal over hoe het was. Wat daar werd gedaan of informatie wat er nu nog te zien is. Wordt het verhaal verteld van iemand die het overleefd heeft of juist mee heeft gedaan.

Het heftigste wat daar was zijn de massa graven. Bij het massagraf van vrouwen en kinderen moest ik toch echt wel een paar tranen laten. Je ziet dan een houten omheining om een groot gat, maar je hoort de man vertellen hoe het ging. Naast dit graf staat namelijk een hele grote boom. Ik zal niet in details treden, maar ik moest 3x luisteren naar het bandje of ik het wel echt goed gehoord heb. Ze noemen die boom nu the killer tree. Ongelofelijk!!
Zo staat hier en daar staat een kist met kleren en tanden. En dan eindig je bij een grote toren is ter nagedachtenis gebouwd. 17 verdiepingen hoog met ,in de eerste paar verdiepingen de schedels erin. Zo raar dat dit mooie gebied voor altijd getekend is.

Zoals ik al zei een deprimerende dag en t was dan ook best stil de eerste minuten in de tuktuk terug. Om alles even te vergeten gingen we, nadat ik m’n politierapport had opgemaakt, naar een markt. Waar we best lekker hebben gegeten op de grond.

De 24e ben ik met Katie en David verder gereisd naar Kampot. Het werd tijd om deze eerste week Cambodja eens te vergeten want die was niet echt geweldig. Wat ook wel eens gebeurt met reizen. Natuurlijk ga ik nu de leuke kant van Cambodja zien. Dit keer even een minder vrolijke blog maar ook die zitten er tussen!
Tot snel!